Με υψηλό IQ προσλαμβάνεσαι σε μια εταιρεία, με υψηλό EQ προάγεσαι. Με υψηλό IQ βελτιώνεις την εικόνα σου, με υψηλό EQ είσαι περιζήτητος.

Σήμερα δεν αρκεί πια να είμαστε έξυπνοι για να γίνουμε επιτυχημένοι. Χρειάζεται και η συναισθηματική νοημοσύνη.

Ο όρος «συναισθηματική νοημοσύνη» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’90 από τον καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Yale, Peter Salovery και τον συνάδελφό του στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire, John Mayer, για να περιγράψουν ικανότητες όπως το να παρατηρεί κανείς τα συναισθήματα τα δικά του και των άλλων, να τα αναγνωρίζει και να χρησιμοποιεί τις πληροφορίες αυτές για να κατευθύνει τις σκέψεις και τις πράξεις του. Η ιδέα αυτή παρέμεινε για λίγα χρόνια περιορισμένη στα γραφεία των ακαδημαϊκών, έως ότου ο Daniel Goleman, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Harvard, συνέγραψε το 1995 το βιβλίο «Συναισθηματική νοημοσύνη: Γιατί το EQ είναι πιο σημαντικό από το IQ». Αναλογιζόμενοι, ακόμα και στην καθημερινή μας ζωή, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε πώς τα συναισθήματα βρίσκονται στο επίκεντρό της, ενώ ορισμένες φορές ενδέχεται να λειτουργήσουν ακόμα και ως προσαρμοστικοί μηχανισμοί στη δουλειά, στο σχολείο και σχεδόν σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Η ικανότητα λοιπόν ενός ανθρώπου να αναγνωρίζει τόσο τα δικά του όσο και τα συναισθήματα των άλλων, και να τα διαχειρίζεται αποτελεσματικά, δημιουργώντας κίνητρα για τον εαυτό του, ορίζεται και ως Συναισθηματική Νοημοσύνη (EmotionalQuotient). Βασικοί πυλώνες της τελευταίας αποτελούν η αυτοεπίγνωση αλλά και η επίγνωση των άλλων, η αυτοδιαχείριση αλλά και η διαχείριση των σχέσεων που διαμορφώνει καθένας από εμάς με τους άλλους.

Η συναισθηματική νοημοσύνη σηματοδοτεί την αποτελεσματικότητα σε ποικίλα επίπεδα, καθώς ο «έξυπνος συναισθηματικά» άνθρωπος όχι μόνο έχει καλύτερη ψυχική υγεία, αφού αναγνωρίζει τις ανάγκες του και επομένως βρίσκεται σε θέση να τις καλύψει, αλλά αποδίδει και καλύτερα στην εργασία του.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ο ακρογωνιαίος λίθος της θεωρίας της συναισθηματικής νοημοσύνης. Όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν συναισθηματική νοημοσύνη, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Η συναισθηματική νοημοσύνη, ούσα αυτή καθαυτή ψυχολογικό χαρακτηριστικό, σχετίζεται με τη γενετική προδιάθεση.

Ο Goleman, αυτού του είδους την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης την ονομάζει ωριμότητα και σίγουρα δεν κάνει λάθος.

Τα οφέλη της συναισθηματικής νοημοσύνης, δεν περιορίζονται σε ατομικό επίπεδο αλλά επεκτείνονται και στο κοινωνικό, δίνοντας στο άτομο την ευκαιρία να δομήσει ποιοτικές σχέσεις με τους γύρω του και να τις διαχειριστεί κατάλληλα. Σε επίπεδο ομάδας, δεν ενισχύεται όνο το συναίσθημα της σύνδεσης με τους υπόλοιπους συναδέλφους, αλλά μαθαίνουν συλλογικά να αλληλοϋποστηρίζονται, να λειτουργούν ως αρωγοί και όχι ως εμπόδια στην επίτευξη ενός μεγαλύτερου κοινού στόχου. Πέραν του στόχου, κάνουμε λόγο εδώ για κοινό σκοπό και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μόνο του κανείς φτάνει κάπου πιο γρήγορα, μαζί όμως φτάνουμε όλοι πιο μακριά.

Η συναισθηματική νοημοσύνη προσφέρει εύφορο έδαφος για την ανάδειξη ηγετών, ανθρώπων κοινών, καθημερινών με όραμα και πίστη στον σκοπό. Ανθρώπων που εμπνέουν, βοηθούν και γνωρίζουν τον τρόπο να βρίσκονται δίπλα στους συνεργάτες τους. Ανθρώπων χαρισματικών που διαθέτουν την ικανότητα να συνδυάζουν ποικίλους τρόπους και δυνάμεις προκειμένου να καταφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι ηγέτες είναι οι προϊστάμενοι που ενώ δίνουν εντολές, επιβλέπουν και συντονίζουν, καταφέρνουν παράλληλα να παρακινούν, να ενθαρρύνουν και να διατηρούν ζωντανό το όραμα ακόμα και στις πιο ζοφερές στιγμές. Η ηγεσία ισοδυναμεί με τη συναισθηματική νοημοσύνη, αφού και η τελευταία αποτελεί το βασικό κριτήριο ανάληψης ηγετικών θέσεων. Σύμφωνα με την πληθώρα των προαναφερθέντων, όλα ξεκινούν και τελειώνουν στη συναισθηματική νοημοσύνη. Αποτελεί τον σπόρο στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής, που ανθεί διαρκώς, μεγαλώνει και εξελίσσεται.

Από τη Μαίρη Τσακνάκη – Γαβαλά

Δημοσιεύτηκε στον Ταχυδρόμο.